Pakjesavond 1975 en vol verwachting klopt mijn hart, want hoewel er al aardig wat pakjes vergeven zijn, ligt er ook nog 1 die voor mijn 3 broers en mij is bestemd.
Eindelijk is “het” pakket aan de beurt en kunnen wij het uitpakken.
Het blijkt te gaan om het spel Pong van Atari.
Aangezien er in die tijd nog geen internet was, was er weinig bekend over deze game console.
Ik was bovendien pas 6 jaar, dus echte interesses had ik nog niet.
Er waren alleen zenuwen over wat ik zou krijgen van Sinterklaas.
Maar wat was dat een gave ervaring dat spel.
Je sloot het apparaat aan op de tv ( zwart wit in die tijd nog) en dan kon je redelijk snel aan de gang.
Het was een simpele versie van tafeltennis spelen tegen elkaar door een balletje terug te kaatsen naar de tegenstander.
Als je er nu op terugkijkt, stelt het werkelijk niets voor, maar om in die tijd dat “balletje” en “batje” over je scherm te zien gaan, was een ervaring op zich.
We waren met 4 jongens thuis, dus er was altijd wel iemand om tegen te spelen, en schoolvriendjes kwamen ook af en toe langs om te spelen.
Een paar jaar later kregen wij de Atari 2600 game console, ook van “Sinterklaas” (die wat mij betreft echt heilig was!), nadat mijn ouders eerder al een kleuren-tv hadden aangeschaft.
Ik was 10 jaar ongeveer rond die tijd, dus ik had tijd zat om heerlijk te genieten van de games die we in die jaren aanschaften, waaronder Frogger, Space invaders, donkey Kong, asteroïds, pac man en het legendarische spel ET.
In het laatste jaar van mijn lagere school, 1981, was er weer iets nieuws uitgekomen om ons te vermaken en dat waren de Game & Watch lcd spellen van Nintendo.
Dit waren stand alone spellen, waarbij een gedeelte van het spel op het scherm was gedrukt, en dus echt maar geschikt was voor 1 spel.
De populaire spellen om te spelen waren natuurlijk Donkey Kong, wat uit 2 schermen bestond, Mickey Mouse, Parachute, Popeye, Egg. Dus genoeg om je te vermaken op school in de pauzes, of op het schoolplein na school, waar je vaak games van anderen ff uitwisselde .
Na mijn lagere school, ging ik samen met mijn jongste oude broer en mijn ouders in de zomer naar de Verenigde Staten op vakantie en daar speelde ik voor het eerst van mijn leven een arcade spel.
Ik weet nog dat het Asteroïds was en i.p.v. een verticaal scherm speelde je op een horizontaal scherm, wat als het ware in een tafel was gebouwd.
Een paar andere favoriete arcade spellen die zomer waren Pac Man, Space Invaders en Galaxian en daar heb ik dan ook een hoop dollars aan uitgegeven.
Iets meer als een jaar daarna kwam de Commodore 64 uit en ik weet niet meer zeker of wij er 1 thuis hadden of dat een goede vriend in die tijd er 1 thuis had staan, maar ik kan me wel herinneren dat we een hoop spellen hadden op een cassettebandje en dat je altijd aan het spoelen was om het begin van een spel te zoeken, al had je wel op een blaadje meestal wel de nummers staan van de teller van het opslagapparaat waar de cassettes in moesten. Maar echt precies klopte het nooit.
Ik kan me helaas nog maar een Aantal spellen herinneren die ik speelde op de Commodore 64 en dat waren Impossible Mission, International Karate, Pitfall, Pac Man, Pit Stop II, Decathlon, Summer Games, International Soccer, Winter Games,
Tijdens mijn tijd op de MAVO en de MTS heb ik weinig games gespeeld, nadat ik uitgekeken was op de spellen van de Commodore 64.
Pas na de mts, had ik weer een game-ervaring bij mijn oudste broer die ondertussen samen woonde en die het spel wolvenstein 3d op zijn pc had staan.
Wat was dat een gaaf spel waar je heerlijk erop los kon knallen in een soort doolhof met allemaal nazi symbolen op de “muren”.
En dan ook nog in de eerste persoon, dus je had echt het idee dat je zelf door dat doolhof aan het lopen was.
Paar jaar later hadden wij ondertussen zelf een pc aangeschaft en 1 van de eerste spellen die ik echt speelde was de shooter Unreal van Epic games. Met een waanzinnig gave opening van het spel. en ook het eerste spel waar je je een buitengebied had met gras en bomen enzo. Had ik nog nooit gezien!
Ik werkte ondertussen, dus dit was een mooie afleiding na het werk.
Mijn echte gameverslaving kwam hierna in de vorm van quake 3 arena waarbij ik voor het eerst online speelde. Ik wil hiervoor mijn broer bedanken die mij introduceerde in dit spel.
Id software had de bèta van het spel uitgegeven, dus je kon al heerlijk genieten van het spel voor het officieel uitkwam.
Aangezien het wel via de modem werd gespeeld, moesten we wel op de tijd letten natuurlijk.
Online spelen tegen andere spelers is heel wat anders dan single player spellen, dus dat vergt wel wat omschakeling in de speelwijze. Je moet nog steeds anderen afknallen, maar bots spelen toch anders dan mensen.
Het spel bestaat uit meerdere mappen waar je in terecht komt en wie als eerste de meeste personen heeft afgeknald is de winnaar en dat ging er niet altijd gezellig aan toe omdat je ook tegen elkaar kon praten in het spel en je elkaar probeert af te zeiken om de ander uit zijn spel te lullen.
Mijn favoriete map was Q3DM17: The Longest Yard, waarbij je via jumppads en teleporters de map kon doorkruisen op jacht naar andere spelers. Wat een feest was dat!
Toen het spel uiteindelijk officieel uitkwam hadden ze ook nog bots toegevoegd voor single player en ik moet toegeven dat de bots, gecodeerd door een Nederlander, redelijk echt overkwamen in de wat simpelere modes, want in hardcore misten ze nooit een schot.
Ik heb heel wat uren rond gehangen in Q3A waar ik leerde over Rocket Jumps en Strafe Jumps, die blijkbaar al in de eerdere versies van Quake multiplayer waren uitgevonden (ontdekt), om nog sneller door een map te kunnen bewegen. Erg gaaf om dat te kunnen! Hoorde je er toch een beetje bij met die kennis 🙂
Een jaar na de release van Quake 3 Arena kwam Quake 3: Team Arena, en nu ik er op terugkijk, heb ik dus meer dan een jaar lang actief Q3A gespeeld, met de beta periode meegerekend.
Deze expansie was echt een feest, en nu kon ik voor het eerst van mijn leven samen met andere personen vlag verovertje spelen! Ik keerde echter toch steeds vaker weer terug naar Q3A, omdat ik nog niet echt aan spelen in teams kon wennen, zeker niet als je niet echt goed was in het spelen in een team, want de meeste spelers die dit speelden kwamen vaak van Q1A en Q2A multiplayer.
In die periode kwam ook nog Unreal Tournament uit, dus ik heb dat ook nog een tijdje gespeeld. Maar ook hier raakte ik redelijk snel op uitgekeken, want hoewel het er grafisch erg mooi uitzag, vond ik de wapens tegenvallen vergeleken met de wapens in Q3A, let wel, dit is mijn persoonlijke mening erover :).
Er was ook nog een Mod (ificatie) uitgekomen voor Q3A en daar was ik echt aan verslaafd. Het ging om Quake 3 Fortress En dat was voor het eerst dat ik met het begrip fortress in aanraking kwam.
Bij Q3F was het de bedoeling om de vlag van de tegenstander te veroveren en die dan naar je eigen basis te brengen om te scoren. Er was altijd sprake van een aantal verdedigers en aanvallers in een match en de aanvallers waren meestal de lichtere classes, zoals recon en medic. In de verdediging zag je meestal de Mini-gunners, Engineers en Grenadiers omdat die een grote health pool hadden en de beste wapens hadden voor de verdediging.
Ik speelde dit samen met een paar vrienden en we zaten ook samen in de clan de Head Stompers [HS], welke bestond uit spelers voornamelijk uit Engeland en Nederland en we speelden erg fanatiek tegen andere clans.
Een clan bestaat uit meedere spelers die samen tegen andere groepen spelers (Clans) spelen.
We hadden allemaal key binds voor commandos, zoals “I got the flag”, of “I dropped the flag at …” om de rest van het team te informeren over belangrijke zaken tijdens een game.
Voor een wedstrijd spraken we altijd op IRC (Internet Relay Chat) de tactiek door over wie wat speelde en waar en dan maar hopen op het beste :).
Bij Fortress games, kun je verschillende classes spelen, zoals Recon, Sniper, Soldier, Grenadier, Paramedic, Flame-Trooper, Mini-Gunner, Agent en Engineer.
Ik speelde zelf het liefst de recon omdat die het snelst over de map kan bewegen met speciale granaten om de tegenstander tijdelijk uit te schakelen door hem te verblinden (Flashbang grenade) of om hem duizelig (Concussion grenade) te maken.
Daarnaast speelde ik ook graag Soldier vanwege zijn rocket launcher en health pool en de medic omdat ik de nail gun fijn vond om mee te knallen en dezelfde granaten had als de recon :).
Engineer is ook een erg leuke class, omdat je dan een machine geweer kan bouwen die automatisch op alles schiet wat in zijn omgeving komt.
Dit heb ik wel een paar jaar gespeeld volgens mij waarin het spel helemaal werd verbouwd op een gegeven moment met nieuwe skins voor de classes enzovoort. Je kon zelf een hoop veranderen ook aan de HUD en ik had samen met nog iemand de HUD helemaal aangepast speciaal voor onze clan kleuren blauw en wit.
Heb ook nog een video gemaakt samen met wat clan maatjes en die kun je hieronder zien. Was echt leuk om te doen en we laten zien wat er allemaal kon in dat spel wat bewegingen en trucjes betreft.
Helaas was het geen grote community en op een gegeven moment waren er ook niet veel spelers meer die het spel speelden. De makers van de mod, waren ondertussen echt voor zichzelf begonnen als Splash Damage, en brachten het gratis spel Wolfenstein: Enemy Territory uit, wat zich afspeelde in de tweede wereld oorlog. Ook dit was een fortress spel en ditmaal had je de classes:
- Soldier: Soldaat, kan zware wapens (heavy weapons) gebruiken;
- Medic: Hospik, kan teamgenoten eerste hulp verlenen/terug tot leven wekken;
- Engineer: Geniesoldaat, kan dingen opbouwen en vernietigen en landmijnen plaatsen en onschadelijk maken;
- Field Ops: Veld Operaties, kan munitie rond delen en precisiebombardement; luchtaanval oproepen;
- Covert Ops: Geheim Agent, kan vijandige deuren openen, Sluipschutter spelen, undercover gaan als vijand;
Ik heb dit spel een tijd met wat vrienden gespeeld, maar uiteindelijk heb ik dit toch niet lang gespeeld, omdat ik het te traag vond gaan, in vergelijking met Q3F.
De jaren hiernavolgend heb ik wat first person shooters gespeeld, zoals call of Duty, Battlefield, Doom, Company of Heroes, Ghost Recon, Splinter Cell en Assasins Creed, tot ik uiteindelijk in 2007 door een goede vriendin van mij bij World of Warcraft werd geïntroduceerd en dit was in de tijd van The Burning Crusade.
En hier heb ik uiteindelijk heel wat jaren doorgebracht om mannetjes te levellen naar het maximale, zodat je kon raiden met je guild (Ik zal mijn tijd in WoW in een apart stukje verder vertellen, als ik eraan toekom).
Na een aantal jaar was ik het toch echt zat. Begon af en toe echt als een verplichting te voelen om maar weer te raiden met zijn allen en ik ben ook de jongste niet meer, dus mijn reactie snelheid was ook niet meer je van het, dus was het voor mij genoeg. Ik heb nog 1 expansie geprobeerd tot level 110 en daarna was het echt klaar. Vooral het grinden om zo snel mogelijk max level te zijn was ik echt zat.
Hierna nog wel wat andere games gespeeld de afgelopen jaren zoals World of Warships, Armored warfare, Doom Eternal, Call of Duty + Warzone, en als laatste nog Assassin’s Creed Valhalla
En dat was mijn Gaming ervaring, al zal ik vast een hoop vergeten zijn zoals sommige race games, Civilization, enkele Facebook games en wat games op mijn mobiel.
Heb je zelf een leuke ervaring die u wilt delen? Laat dan een reactie achter hieronder bij de comments.
Hopelijk vond je dit een leuk stukje leesvoer en heb ik je toch even kunnen vermaken, of misschien komen een hoop spellen u zelf wel bekend voor!